พระ 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 231 / 259

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ของิจกรรมอันมิ่งดี (漢明帝 พ.ศ. 571-618) ที่บันทึกไว้ในหนังสือโวั่นอันซู (後漢書) ว่า จักรพรรดิฮั่นมิ่งดีได้ทรงพระสุบินถึงบุรุษร่างสีทองมีรัศมีออกจาก กายเหาะเ

บทความนี้นำเสนอการเดินทางของคณะทูตไปอินเดียในสมัยจักรพรรดิฮั่นมิ่งดี เพื่อศึกษาพุทธธรรมตามบันทึกในหนังสือโวั่นอันซู โดยเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 610 ในขณะที่จักรพรรดิฮั่นดิ๋งทรงส่งคณะทูตไปยังอิ

ความเห็นว่ามาจเขียนในช่วงพุทธศตวรรษที่ 11 มากกว่า เซิร์คเกอร์ (Zürcher 1990: 159-164) อธิบายถึงลักษณะของพระพุทธ ศาสนาในยุคนี้ว่า มีปรากฏการณ์อย่างรวมกันคือ 1) เป็นการบูชาที่ผสมผสานความเชื่อทั้งเ

ในพุทธศตวรรษที่ 11 พระพุทธศาสนาในจีนมีการบูชาที่ผสมผสานความเชื่อต่างๆ และการนำหลักการทางพระพุทธศาสนามาผสมกับความเชื่อพื้นเมือง ชาวพุทธใหม่มีความสนใจในคัมภีร์พระพุทธศาสนา ส่งผลให้เกิดการแปลพระสูตรจากภา

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ப்ทูตโบราณ 1 ฉบับวิชาการ หลักและเล่ ได้แบ่งระยะเวลาราวพันปีของการแปลพระไตรปิฎกเป็นภาษาจีนออกเป็นสามช่วงหลัก ดังนี้ (Luo and Hong Lei 2004: 20) 1. ในราช่วงศึ่น (พ.ศ. 568-763) ผ

บทความนี้กล่าวถึงการแบ่งระยะเวลาของการแปลพระไตรปิฎกเป็นภาษาจีนออกเป็นสามช่วงหลัก โดยเฉพาะบทบาทของนครลั่วหยางในการเป็นศูนย์กลางการแปล และบทบาทของพระธรรมฑุตชาวต่างชาติและนักแปลชาวจีนที่มีความชำนาญ การศึ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ประวัติการแปลพระไตรปิฎกเป็นภาษาจีน" (出三藏記集 T.2145) ที่ฉนาโดยพระเชงไช้ (僧祇) การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคแรกๆ นั้น นักเผยแผ่นต้องประสบกับปัญหาในการเลือกใช้

บทความนี้เสนอหลักฐานการแปลพระไตรปิฎกเป็นภาษาจีน ซึ่งดำเนินการโดยพระเชงไช้ โดยเน้นที่อุปสรรคในการเลือกใช้คำศัพท์และเทคนิคการแปลที่เรียกว่า “เก่ออ๋อ” ที่ช่วยให้การเผยแผ่พระพุทธศาสนาเป็นไปได้ง่ายขึ้นสำหร

การตรวจสอบ OCR ของข้อความในภาพพบว่าเป็นข้อความภาษาไทย ซึ่งมีความยาวและซับซ้อนพอสมควร การแปลงเป็นข้อความที่ถูกต้องและเรียบร้อยที่สุดคือ: "หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พิทักษ์โบราณ ฉบับวิชาการ บทนี้จะได้นำเ

บทความนี้เสนอผลการวิจัยเกี่ยวกับหลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธศาสนาที่พบในดินแดนค้นธรรมและเอเชียกลาง รวมถึงประเทศจีน ซึ่งน่าสนใจในประวัติศาสตร์การเผยแผ่พระพุทธศาสนา ก่อนการยึดครองของมุสลิม ในการศึกษานี้ได้ร

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ประเด็นของหลักคำสอนทั่วไปที่สอดคล้องกันระหว่างคัมภีร์ที่พบในภูมิภาคนี้กับหลักการของวิชชาธรรมภาย มีหลายแน่มุม ดังต่อไปนี้ 3.1.1. พระพุทธองค์ทรงเป็น "พุ

บทความนี้สำรวจหลักธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณที่มีอายุระหว่าง พ.ศ. 544-593 โดยเน้นที่คำสอนเกี่ยวกับพระพุทธองค์ในฐานะที่เป็น 'พุทธะ' ที่ไม่ติดอยู่ในโลก และเนื้อหาที่ตรงกันกับโทษสูตรในอังคุตตรนิทายาลี นอกจาก

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พิทักษ์โบราณ 1 ฉบับวิชาการ ถ้าเห็นแล้วก็ไม่ปล่อยละทิ้ง นอน กิน ดื่ม ทำพูด คิด อาจาจจะ ปัสสาวะ ชำเลืองไว้เสมอ มองอยู่เสมอ ใจจดอยู่เสมอ ไม่ผลอดกันละ ไม่ให้ใจลดดีเดี่ยวจากจรรธรรม

เนื้อหาเกี่ยวกับการเจริญโพชฌงค์ 7 ประการที่พระมงคลเทพมุนีสอน เป็นการสะท้อนถึงความสำคัญของการนำหลักธรรมในการปฏิบัติ ไม่ว่าจะเป็นการนั่ง, นอน, เดิน หรือยืน ต้องรักษาจิตใจให้หยุดและไม่ผลอด เพื่อการเข้าถึ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ วิญญาณทั้งนั้น พอเข้าถึงธรรม กายธรรมละเอียด ก็มีญาณ (ธ. 887) ข้อความว่า ชนฺตา ปสฺสตา นันฺน พบเสมอในพระไตรปิฎกบำลี ในข้อความที่พระพุทธสาวกกล่าวถึงพระสัม

บทความนี้วิเคราะห์หลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณ การเข้าใจว่าการเห็นคือเงื่อนไขสำคัญในกระบวนการแสวงหาความรู้แจ้ง ถูกบันทึกไว้ในพระไตรปิฎกบำลีและคัมภีร์ธารเก่าแก่ โดยมีการสอนให้ปล่อยวางขันธ์ 5 ที่ไม่ใช่

ก็กฤษทั้งหลาย อะไรที่ามีให้ไม่ใช่ของเธอ จงปล่อยสิ่งนั้นเสีย สิ่งนั้นที่ปล่อยแล้ว13 ก็กลายเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข อะไรเธาไม่ใช่ของเธอ รูปไม่ใช่ของเธอ จงปล่อยวางรูปนั้นเสีย รูปนั้นที่ปล่อยแล้วจ

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับการปล่อยวางสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา ไม่ว่าจะเป็นรูป วิญญาณ หรือสัญญา จากข้อความในพระไตรปิฏกบาลีและแปลเป็นภาษาจีน เน้นถึงความสำคัญของการปล่อยวางขันธ์ 5 เพื่อประโยชน์และความสุข ซึ่งเป

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ฑูตโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในท่านองเดียวกัน พระมงคลเทพมุนีได้แสดงธรรมให้เห็นชั้น 5 ตามความเป็นจริงและเบื่อหน่ายในทุกข์ ให้ติรสระลึกถึงอามนั่นไว้เนื่อง ๆ เพื่อให้เหน่ายและหลุดจากควา

บทความนี้สำรวจการสอนของพระมงคลเทพมุนีเกี่ยวกับความไม่เที่ยงของบุญขันธ์ทั้ง 5 และการหน่ายจากทุกข์ตามที่กล่าวในพระคัมภีร์ พร้อมย้ำว่าการเข้าใจคำสอนนี้สามารถนำไปสู่การปล่อยวางและจิตบริสุทธิ์ และเราต้องมี

หลักธรรมที่สอนให้หน่ายในชั้น 5 และปล่อยวางความยึดถือในชั้น 5 ซึ่งไม่ใช่ตัวและไม่ใช่ของตัว จึงเป็นหลักธรรมเก่าแก่ของพระพุทธศาสนาที่เก็บรักษาไว้ในภาษาคนารธี และสืบทอดต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน ดังที่ปรากฏ

บทความนี้นำเสนอหลักธรรมที่สอนในชั้น 5 และการปล่อยวางความยึดถือในพระพุทธศาสนา โดยเน้นการศึกษาในภาษาคนารธี และสรุปเนื้อหาในพระสูตรสัญญาสูตรซึ่งประกอบด้วยสัญญา 4 ประการ ได้แก่ อสูสัญญา มรณสัญญา อาหารปฏิก

อย่างไร เยี่ยมกว่าทั้งหมด (ธร. 843) เมื่อถึงนิพพานแล้ว ก็จะได้รับสุขอันวิเศษในสากลที่เดียว นี่เป็นชั้นๆ ไปดังนี้ (ธร. 555) กล่าวได้ว่า ความเข้าใจเกี่ยวกับสุขในนิพพานในวิชชาธรรมกาย ไม่แตกต่างจากที่กล

บทความนี้นำเสนอการเข้าใจเกี่ยวกับนิพพานซึ่งเป็นความสุขที่บริบูรณ์และไม่แตกต่างจากความเชื่อในคัมภีร์โบราณ นักปรัชญาได้เห็นว่าคุณของพระพุทธเจ้ามีอานุภาพเหนือกว่าพระอรหันต์ แม้ว่าทั้งสองจะเข้าใจถึงนิพพาน

9. แล้วข้าพระองค์จะเปรียบเทียบพระองค์กับผู้ใดได้? ข้าแต่พระผู้เป็นของชาวโลก พระองค์เป็นผู้ไม่มีผู้เสมอ ผู้จัดสิ้นแล้วซึ่งโอกาสในการเปรียบเทียบ ขอความนบน้อมของพระองค์มีแต่พระองค์ผู้เดียวอุปมา 10. ฉะนั้

ข้อความนี้แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจของชาวพุทธในอดีตว่า คุณธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ยิ่งใหญ่และไม่มีผู้ใดเทียบเคียงได้ แม้ว่าบุคคลอื่นๆ อาจเข้าถึงพระนิพพานได้ แต่ยังคงมีความห่างไกลจากคุณธรรมของพระพุ

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ การกล่าวถึง ธรรมาภายในของพระสัพพัญญู ธรรมาภายในของพระปัจเจกพุทธเจ้า และ ธรรมาภายในของพุทธสาวก แยกกันอย่างนี้ แสดงว่าในวิชาชธรรมาภายในว่า ธรรมาภายในพระส

บทความนี้กล่าวถึงธรรมาภายในที่ปรากฏในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยอธิบายถึงความแตกต่างระหว่างธรรมาภายในของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระอรหันต์ การศึกษาในวิชาชธรรมาภายในนั้นระบุว่าคุณธรรมนั้นไม่ส

(ณที่คงความวาสุกุลมาก สงุภุสุข พุทธ สุวรรณสามนบุณยกษัตของฉาวพุทธิ สรรชัญ ญาณานิธิคุตตะ) และยังมีข้อความอื่น ๆ ตามมาภายหลังจากนั้น ซึ่งเป็นจุดที่มีการวิจารณ์ ข้อความจึงขาดหายไปอ

บทความนี้ว่าด้วยความเข้าใจเกี่ยวกับพระสัมพุทธเจ้าในอดีต ซึ่งถูกกล่าวถึงในคำสอนของพระมงคลเทพมุนี การวิจารณ์และการศึกษาคำกล่าวที่มีให้เห็นในอดีตแสดงให้เห็นถึงจำนวนพระสัมพุทธเจ้าที่มีมากมายในประวัติศาสตร

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในปัจจุบัน พระพุทธเจ้าทั้งหลายเหล่าได้ที่จะมาในอนาคตกาลภายในข้างหน้า พระสัมพุทธเจ้าองค์ใด ผู้ยังความโศกของประชาชนเป็นอันมากให้วนศไป ซึ่งปรากฏอยู่ในปัจจุ

บทความนี้นำเสนอหลักฐานและการวิเคราะห์เกี่ยวกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหลายพระองค์จากคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะจาก "ธรรมกายสูตร" ที่มีอายุประมาณพุทธศตวรรษที่ 12-14 ข้อความในคัมภีร์แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจของ

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ตารางที่ 2 เปรียบเทียบเนื้อหาคัมภีร์ธรรมสังเคราะห์สูตรจากคัมภีร์ธรรม -------------------------------------------------------------------------------- โ

บทความนี้นำเสนอการเปรียบเทียบเนื้อหาของคัมภีร์ธรรมสังเคราะห์สูตรจากเทอร์ฟานและคัมภีร์โบราณภาษาตาโภธาน โดยเน้นไปที่โครงสร้างและความหมายของคัมภีร์ทั้งสอง ฉบับวิจัยนี้มีเป้าหมายในการสำรวจและเชื่อมโยงความ

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ โครงสร้าง | คัมภีร์สังคตจากเทอร์ฟาน | คัมภีร์ภาษาโตตานโบราณ จากโตตาน บรรทัดท้าย | ลงท้ายว่าธรรมอันลึกซึ้งเหล่านี้ อันท่านตั้งไว้ว่าเป็นธรรมศีลพระพุทธเจ้

บทความนี้พูดถึงการเปรียบเทียบเนื้อหาของพระสูตรในคัมภีร์พุทธโบราณที่เน้นความสำคัญของพระพุทธเจ้าในอดีตและอนาคต โดยพบว่ามีการกล่าวถึงพระพุทธเจ้าหลายพระองค์มากมาย เหมือนเม็ดทรายในแม่น้ำคงกา ซึ่งอาจสะท้อนถ

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโอวาท 1 ฉบับวิชาการ 3.2.1.1. ข้อมูลสุภสรักษาปรัชญาปาริมิต24 คัมภีร์ปรัชญาปาริมิตาเป็นกลุ่มคัมภีร์ที่มีความสำคัญมากในการศึกษา พระพุทธศาสนาหายานเพราะมีความเก่าแก่และมีวิวัฒน

บทความนี้พูดถึงคัมภีร์ปรัชญาปาริมิตาที่มีความสำคัญต่อการศึกษาในพระพุทธศาสนาหายาน โดยเฉพาะ สุภสรักษาปรัชญาปาริมิตาที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นคัมภีร์ที่เก่าแก่ที่สุดในกลุ่มนี้ มีการสืบค้นประวัติความเป็นมา

กันโดยตรง พวกเขาเชื่อว่าจะต้องมีต้นฉบับดังเดิมที่เก่าแก่กว่านั้นที่พัฒนามาตามลำดับจนเป็นคัมภีร์สามบันนี้ และต้นฉบับดังกล่าวน่าจะมีอายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 5-6 เป็นอย่างช้า (Falk and Karashima 2013: 10

เนื้อหานี้เสนอการตีความคำว่า 'ธรรมกาย' ในคัมภีร์อรรถสาสน์ทรงปรัชญาปริตตา โดยชี้ให้เห็นว่าคำสอนเกี่ยวกับธรรมกายนั้นมีลักษณะที่เชื่อมโยงกับวิชชาธรรมกาย ซึ่งยืนยันว่าพระพุทธเจ้าเป็นธรรมกายที่มีคุณสมบัติเ